Volgens mij ben ik van beroep Kunstenaar maar ik denk dat ik ook Ondernemer moet zijn om het hoofd boven water te kunnen houden. Vroeger (toen ik nog helemaal niet mee deed, ik ben pas beeldhouwer sinds 2006) kon je je als kunstenaar veroorloven om je atelier niet uit te komen en de verkoop en PR over te laten aan een galerie. Na de crisis- waarin heel veel kunstenaars het heel moeilijk hebben gehad- heeft er een omslag plaatsgevonden: kunstenaars hebben ontdekt dat ze niet meer achterover kunnen leunen en meer moeten doen dan alleen de creatieve juices laten vloeien. Tenminste... als je het nog niet gemaakt had, er geen baan naast wil hebben en een redelijk inkomen op prijs stelt. Alles begint natuurlijk met kwaliteit (tenzij je al zo'n naam hebt dat je werk gewoon als investering wordt gezien en niemand meer moeilijk doet over het niveau). Maar iets moois of vernieuwends of interessants maken en gaan zitten wachten is niet voldoende.
Hoe werkt dat voor mij:
1. Ik zoek natuurlijk ook nog gewoon in het aanbod naar een Galerie (of meerdere) die aansluit bij het soort werk dat ik maak en die bij voorkeur aan grote beurzen mee durft te doen. 2. Daarnaast heb ik mijn tuin en atelier zo ingericht dat ik ook mensen rechtstreeks bij mij thuis kan ontvangen. Ik merk dat er veel mensen zijn die het persoonlijke contact met de maker van een kunstwerk op prijs stellen. 3. Ik bepaal de prijs. Ik heb mijn bronzen beelden met hart en ziel gemaakt, er zit enorm veel arbeid en materiaal in. De prijs is daarop gebaseerd. OOK als er mensen zijn die het "duur" vinden, ook als mensen gaan afdingen en zelfs tot de helft bieden. Mijn prijzen zijn overal gelijk. Of je het nou bij een galerie koopt of rechtstreeks bij mij. Ik wil serieus genomen worden als kunstenaar, dat bereik ik niet door het "weg te gaan geven" en eigenlijk te zeggen dat het het toch niet waard was. 4. Investeren. Ik heb heel veel bronzen beelden nodig om in galerien, in beeldentuinen, op beurzen en thuis beelden te kunnen zetten. Dus ik investeer veel in mijn voorraden. Hoe meer verkooppunten, hoe groter de kans dat ik verkoop. 5: PR: Ik spendeer heel wat van mijn tijd aan Social Media. Ik instagram, facebook en linkedin er lustig op los. Alles om de groep groter te krijgen die weten dat ik besta. Ik adverteer en houd voortdurend in de gaten of er iets leuks voorbij komt om aan deel te nemen of om op in te springen . Ik zeg nooit "nee" puur en alleen omdat het eng is om iets nieuws te proberen. 6. Ik sta zelf ook regelmatig op beurzen. Het is leuk en effektief omdat je daar meteen in contact kan komen en het gesprek aan kunt gaan met mensen die interesse tonen in mijn bronzen beelden
En omdat de zoektocht niet ophoudt na punt 6 kom ik nu op het nieuwste wat ik ga "ondernemen": de handen ineenslaan met een andere kunstenaar. We gaan helemaal zelfstandig een event organiseren. Door ons, voor ons en voor iedereen die interesse heeft in ons werk. En zo is in samenwerking met Suus Suiker de Pinkster expositie ontstaan. Suus heeft een prachtig huis en een grote tuin en maakt hele mooie schilderijen waarbij in de basis met was wordt gewerkt en andere gemengde technieken. Mijn beelden onstaat ook uit was, dus de gemeenschappelijke noemer was gauw gevonden: working the wax . Wij kennen elkaar al jaren van exposities en begonnen steeds meer waardering niet alleen voor elkaars werk maar ook voor elkaar als persoon te krijgen, en nu zijn we vriendinnen. Dat is niet alleen fijn maar ook heel handig. In dit collegaloze beroep heb ik in Suus een sparringspartner gevonden. We kunnen elkaar ook regelmatig een spiegel voor houden als we onzeker worden....want geloof me.....ook dat slaat nog regelmatig toe.....je deelt toch je binnenkantje een beetje met de wereld om je heen....dat voelt soms kwetsbaar.
Mijn beelden en haar schilderijen vormen een geweldige combinatie (dat hebben we al meerdere malen kunnen zien). De ambiance (de directeurswoning van een voormalige gasfabriek) is betoverend en wij kijken er allebei naar uit om dit feestje te gaan vieren met iedereen die benieuwd is wat uit deze samenwerking is ontstaan.
Nieuwsgierig? Kom ook. 8 9 en 10 juni tussen 13.00-18.00 uur Fabriekstaat 57 in Goirle : Working the wax
Mon, 03 June
Volgens mij ben ik van beroep Kunstenaar maar ik denk dat ik ook Ondernemer moet zijn om het hoofd boven water te kunnen houden. Vroeger (toen ik nog helemaal niet mee deed, ik ben pas beeldhouwer sinds 2006) kon je je als kunstenaar veroorloven om je atelier niet uit te komen en de verkoop en PR over te laten aan een galerie. Na de crisis- waarin heel veel kunstenaars het heel moeilijk hebben gehad- heeft er een omslag plaatsgevonden: kunstenaars hebben ontdekt dat ze niet meer achterover kunnen leunen en meer moeten doen dan alleen de creatieve juices laten vloeien. Tenminste... als je het nog niet gemaakt had, er geen baan naast wil hebben en een redelijk inkomen op prijs stelt. Alles begint natuurlijk met kwaliteit (tenzij je al zo'n naam hebt dat je werk gewoon als investering wordt gezien en niemand meer moeilijk doet over het niveau). Maar iets moois of vernieuwends of interessants maken en gaan zitten wachten is niet voldoende.
Hoe werkt dat voor mij:
1. Ik zoek natuurlijk ook nog gewoon in het aanbod naar een Galerie (of meerdere) die aansluit bij het soort werk dat ik maak en die bij voorkeur aan grote beurzen mee durft te doen. 2. Daarnaast heb ik mijn tuin en atelier zo ingericht dat ik ook mensen rechtstreeks bij mij thuis kan ontvangen. Ik merk dat er veel mensen zijn die het persoonlijke contact met de maker van een kunstwerk op prijs stellen. 3. Ik bepaal de prijs. Ik heb mijn bronzen beelden met hart en ziel gemaakt, er zit enorm veel arbeid en materiaal in. De prijs is daarop gebaseerd. OOK als er mensen zijn die het "duur" vinden, ook als mensen gaan afdingen en zelfs tot de helft bieden. Mijn prijzen zijn overal gelijk. Of je het nou bij een galerie koopt of rechtstreeks bij mij. Ik wil serieus genomen worden als kunstenaar, dat bereik ik niet door het "weg te gaan geven" en eigenlijk te zeggen dat het het toch niet waard was. 4. Investeren. Ik heb heel veel bronzen beelden nodig om in galerien, in beeldentuinen, op beurzen en thuis beelden te kunnen zetten. Dus ik investeer veel in mijn voorraden. Hoe meer verkooppunten, hoe groter de kans dat ik verkoop. 5: PR: Ik spendeer heel wat van mijn tijd aan Social Media. Ik instagram, facebook en linkedin er lustig op los. Alles om de groep groter te krijgen die weten dat ik besta. Ik adverteer en houd voortdurend in de gaten of er iets leuks voorbij komt om aan deel te nemen of om op in te springen . Ik zeg nooit "nee" puur en alleen omdat het eng is om iets nieuws te proberen. 6. Ik sta zelf ook regelmatig op beurzen. Het is leuk en effektief omdat je daar meteen in contact kan komen en het gesprek aan kunt gaan met mensen die interesse tonen in mijn bronzen beelden
En omdat de zoektocht niet ophoudt na punt 6 kom ik nu op het nieuwste wat ik ga "ondernemen": de handen ineenslaan met een andere kunstenaar. We gaan helemaal zelfstandig een event organiseren. Door ons, voor ons en voor iedereen die interesse heeft in ons werk. En zo is in samenwerking met Suus Suiker de Pinkster expositie ontstaan. Suus heeft een prachtig huis en een grote tuin en maakt hele mooie schilderijen waarbij in de basis met was wordt gewerkt en andere gemengde technieken. Mijn beelden onstaat ook uit was, dus de gemeenschappelijke noemer was gauw gevonden: working the wax . Wij kennen elkaar al jaren van exposities en begonnen steeds meer waardering niet alleen voor elkaars werk maar ook voor elkaar als persoon te krijgen, en nu zijn we vriendinnen. Dat is niet alleen fijn maar ook heel handig. In dit collegaloze beroep heb ik in Suus een sparringspartner gevonden. We kunnen elkaar ook regelmatig een spiegel voor houden als we onzeker worden....want geloof me.....ook dat slaat nog regelmatig toe.....je deelt toch je binnenkantje een beetje met de wereld om je heen....dat voelt soms kwetsbaar.
Mijn beelden en haar schilderijen vormen een geweldige combinatie (dat hebben we al meerdere malen kunnen zien). De ambiance (de directeurswoning van een voormalige gasfabriek) is betoverend en wij kijken er allebei naar uit om dit feestje te gaan vieren met iedereen die benieuwd is wat uit deze samenwerking is ontstaan.
Nieuwsgierig? Kom ook. 8 9 en 10 juni tussen 13.00-18.00 uur Fabriekstaat 57 in Goirle : Working the wax
Mon, 03 June